Michał Rzecznik i Mikołaj Tkacz, członkowie spec grupy komiksowej Maszin, przez wielu nazywanej nie bezpodstawnie awangardą polskiego komiksu, rok temu objawili światu swój nowy projekt.

Naprawdę nieśmieszne  rysunki,  bo o nich mowa, w krótkim czasie zaskarbiły sobie uwagę nie tylko fanów abstrakcyjnego humoru, ale także rzeszy zjadaczy internetowych komiksów, szybko osiągając zawrotną liczbę ponad 20 tysięcy polubień. Nagle okazało się, że autorzy zrywający z mitem pasków komiksowych, zazwyczaj zakończonych niewybredną puentą o dupie czy cyckach, tacy jak Halber na łamach swojego Bohatera, Szczepaniak głosem papla lali, czy właśnie wspomniani Rzecznik i Tkacz, z powodzeniem wkraczają na salony polskiego facebooka przyciągając nowe rzesze fanów; że nadszedł czas, w którym humor surrealistyczny, absurdalny, oderwany od rzeczywistości jest nie tylko ceniony, ale przede wszystkim pożądany – niczym łyk świeżego powietrza.

Czy takie zjawisko jest jednak zaskoczeniem? Nie sądzę. Po latach wyśmiewania polskich przywar, podwójnej moralności, polityki, jednym słowem – rzeczywistości, w końcu przyszedł czas na nieco inne spojrzenie na humor obrazkowy. Jak przyznają autorzy w wywiadzie dla Gazety, zazdroszczą żartów przede wszystkim Mrożkowi (tak tak, on także rysował), gdyż „jego żarty nie są żartami w oczywisty sposób”, i nie sposób nie zgodzić się z tą opinią. Inspiracje mrożkowym humorem widać zresztą już od pierwszych postów. Duet Rzecznik/Tkacz na przemian serwują komiksy bądź obrazki, w których żart jest niewidoczny na pierwszy rzut oka, jest gdzieś ukryty pod płaszczem absurdu, innym razem natomiast, tak oczywisty i banalny, że czytelnik wpada w pułapkę szukania drugiego dna.  To właśnie to rozbicie na dosłowne i nieoczywiste jest największą zaletą nieśmiesznych rysunków. Nie oznacza to jednak, iż maszinowcy nie podają nam również zgrabnych, zabawnych puent, jak chociażby w piątkowej serii Scen życia małżeńskiego, czy w pięknych kolażach. Co tu dużo jednak nie mówić, siłą NNR są wciąż, zakrojone na szeroką skalę, poszukiwania żartów na marginesie, w domyśle, po prostu nieobecnych bez użycia wyobraźni. I w tym miejscu chyba dochodzimy do sedna fascynacji pracami obu panów, a mianowicie fakt, iż żaden z żartów nie jest tutaj wprost podany na tacy (poza kilkoma wyjątkami), że niejako musimy sobie na nie „zapracować”.

Warstwa graficzna Naprawdę nieśmiesznych to kolejna wizytówka tego fanpejdża. Zarówno Rzecznik, jak i Tkacz operują bardzo charakterystycznym stylem. Mazol (ten pierwszy) zawieszony jest gdzieś pomiędzy kreską Mrożka i Ha – Gi (w jednym z postów oddaje nawet hołd artystce), nadaje swoim rysunkom grubszy, bardziej rubaszny, a nawet cartoonowy ton. Jego obrazki, często kolorowane kredkami, osadzone są na starym bądź specjalnie postarzałym papierze, nadając im wymiar jakiejś nostalgicznej podróży do świata zapomnianych satyryków. Tkacz natomiast, to zupełnie inna para kaloszy. Doskonale sprawdza się w eksperymentowaniu z formą i nie boi się ingerencji komputera. Jego rozedrgana kreska, wydaje się być wypracowana za pomocą hektolitra kawy, a obłędne twory postaci przywodzą na myśl koszmary czterolatków. Ciekawe są także kolory, których używa. Od burych, nieciekawych, z przewagą bordo i zgniłozielonego po fantastycznie tęczowe gradienty, czy ferie jaskrawych, wręcz kiczowatych barw. Wszystko tu jednak pasuje i współgra.

Jeśli dodać do tego epizodyczne „występy” innych przedstawicieli Maszina t.j. Jacek Świdziński, Daniel Gutowski, Jan Kachniarz Jan (którego istnienie stawiam jednak pod znakiem zapytania), czy Leszka Wicherka, to ukazuje nam się mozaika awangardy w polskim komiksie.

Odpowiedź na tytułowe pytanie nie jest sprawą prostą. Z jednej strony nie sposób nie oprzeć się wrażeniu, że Michał Rzecznik i Mikołaj Tkacz igrają sobie z czytelnikami; że ten cały pomysł z nazwą fanpejdża jest jakąś wielką zgrywą, prowokacją. Bo czy istniało by miejsce w naszym współczesnym, nastawionym na zabawę i rozrywkę świecie, na rzeczy NIE śmieszne, czy nawet NIE zabawne? Do tego niezwykle popularne miejsce?

Autorzy

Z drugiej strony, autorzy coraz częściej w swych poszukiwaniach docierają coraz dalej, celowo i z premedytacją pozbawiając swe obrazki elementu komizmu, a więc faktycznie spełniając pewne założenie programowe. Czy jesteśmy jednak na to gotowi?

Ja ze swojej strony mogę powiedzieć jedno – mnie śmieszy!

P.s. Jeżeli chcielibyście sprawdzić, jak obrazki obu panów bronią się w rzeczywistości poza wirtualnej, to właśnie trwa wystawa NNR w pawilonie OK SUPER w Szczecinie, ale szczerze, to nie wiem do kiedy potrwa, więc radzę się pospieszyć.

P.s.2. Prace Michała Rzecznika można także oglądać w ramach wystawy zbiorowej „ Mój Kraj Taki Piękny”, która mieści się w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu i potrwa do 16 sierpnia.

Naprawdę nieśmieszne rysunki

Maszin

 Tekst: Per krecha

Grafiki: https://www.facebook.com/MAZOL.i.MT

Napisz odpowiedź

Nazwa:

Email:
(Twój email nie będzie publicznie wyświetlany.)

Tytuł

Treść

Proszę wpisać litery i cyfry widoczne na obrazku.

Kliknij w obrazek, żeby zobaczyć nowy kod.

Komentarze (razem: 1)

• 2015-07-24 15:41

  Nieśmieszne rysunki

  Fajny tekst. Warto dodać, że rysunki Michała Rzecznika (oryginały!), w tym te tworzone na potrzeby NIE śmiesznych rysunków, można zakupić w naszej galerii: http://artkomiks.pl/autor/michal-rzecznik

  artkomiks